მირანდა

თვითონ კი არ აღიარებს, მაგრამ მაინც.
დიდი ხნის წინ, რეპრესიებში მოვხვდი. მშობლიური კერიდან კი მომწყვიტეს, თუმცაღა ,საბედნიეროდ, არქიპელაგისკენ არ გავუგზავნივარ არავის, არამედ ნაპირისკენ გადამისროლეს. ბათუმს მაშინ , ფაქტობრივად, არც ვიცნობდი, მხოლოდ რამდენიმე ქუჩა  მახსოვდა ღრმა ყრმობიდან. რამდენიმე ქუჩა და სოიოს ნაყინი ( რომლის გემოც არასდროს მომწონდა, მაგრამ წლების განმავლობაში ვჭამდი. ეგ ცალკე ფენომენია. ბათუმის სოის ნაყინი.)
მაშ მოვწყდი თუ არა ტიფლისს და ამოვყე თუ არა თავი პორტო ფრანკოში თავი სასკოლო ინვენტარის საყიდლად გავეშურეთ.
იმ დროს, ლენინის ქუჩაზე ვცხოვრობდი.იქვე იყო “ბატას” მაღაზია. ( ძაან ცვეტში იყო მაშინ, კაცმა არ იცის რატომ.) ხოდა, სწორედ ამ მაღაზიაში მოხდა ჩემი პირველი , თუმცაღა არასაბედისწერო შეხვედრა მირანდასთან. დედამისი ჩიოდა, ეს როგორი პრეტენზიული  ბავშვიაო,  რაკიღა ყოველ შემოთავაზებულ ფეხსაცმელზე მირანდა ბავშვურ, მაგრამ მეტად მკაცრს და პრინციპულ უარს აცხადებდა. ( მირანდას ისტორიაში ყველაფერი საწინააღმდეგოდ ხდება )
მე და მირანდა კლასელები ვართ. აი, პროსტა კლასელები კი არა, კლა-სე-ლე-ბი. დიდი ასოთი, გამოთქმით. იყო დრო, როცა აკადემიური მოსწრების პარადი მე და მირანდას მიგვყავდა და ჩვენი მშობლებიც კისერაწეულები ბრუნდებოდნენ მშობელთა კრებებიდან. ( სიტყვა “კრებაზე” ახლაც მაჟრიალებს.)
სკოლის ჟამს მირანდას ხან ვუახლოვდებოდი, ხან ვშორდებოდი. ხან ვჩხუბობდით, ხან მირანდასნაირი ტელეფონი მიყიდეს მშობლებმა. ჩვენი გარდაუვალი და აი, ახლა უკვე საბედისწერო, დამეგობრება აბიტურიენტობისას მოხდა. იქიდან მოყოლებული ერთად ვართ. გამოცდებზეც , უნივერსიტეტშიც და ტკბილეულებსაც ერთად ვჭამთ ქალაქის ძველ ქუჩებში.
მირანდა მიყვარს.ძალიან.უფრო მეტი რამ მაკავშირებს მირანდასთან ვიდრე სიყვარული, მაგრამ ამას ვერ აღვწერ, ამას მაშინ ვგრძნობ, როდესაც მირანდა რეინჯერების სტიკერებს მიგზავნის ჩატში ან unicorn-ები ემოჯიებს. მაშინ, როცა ვტირი და მაწყნარებს, მაშინ, როცა სურათებს მიღებს ( მირანდას ეს უკანასკნელი არაჩვეულებრივად გამოსდის, რადგად მას აქვს ძალიან იშვიათი ნიჭი დაინახოს სილამაზე. დაინახოს, აღიქვას , დაგვანახოს და აღგვაქვევინოს.)
ამ ბლოგზეც დავთაგავ და ,იმედია, არ მიწყენს.
ეს ბლოგიც იმიტომ დავწერე, რომ მიყვარს.
იმიტომ , რომ ახლა უხასიათოდაა.
იმიტომ, რომ გაუხარდება.
იმიტომ, მინდა , ახლოს ვიყო.
იმიტომ, რომ ძალიან ძვირფასია.
იმიტომ, რომ ძალიან მნიშვნელოვანია ჩემთვის.
იმიტომ, რომ ულამაზესი ღიმილი აქვს.
იმიტომ, რომ გამიმართლა.
იმიტომ , რომ გმადლობ, მირანდა ❤